Marieke Hopman (Amsterdam, 1981) behoort tot de top van accordeonisten in Nederland. Na een voltooide pianostudie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag behaalde ze in 2009 summa cum laude een master voor accordeon aan The Royal Danish Academy of Music in Kopenhagen. Als accordeoniste heeft Marieke een zeer ruime ervaring, zowel als soliste als in kamermuziek, in binnen- en buitenland. Zo speelde ze met het Koninklijk Concertgebouw Orkest tijdens het openluchtconcert op het Museumplein en voerde ze samen met componist Mauricio Kagel diens beroemde Tango Alemán uit in Paleis Noordeinde. Met het Rotterdams Philharmonisch Orkest trad ze op in Antwerpen, Londen en Wenen. Ze speelde als soliste en als ensemble-lid bij het Nieuw Ensemble, Asko-Schönberg en Orkest de Ereprijs.
Marieke koestert een grote liefde voor nieuwe muziek. Talrijke nieuwe composities werden voor Marieke geschreven. Ze werkte samen met vooraanstaande componisten als Martijn Padding, David Dramm, Andy Pape, Chiel Meijering, Anke Brouwer, Janco Verduin en Seung-Ah Oh.
Onder de naam Huijnen & Hopman heeft Marieke een succesvol duo met violiste Cécile Huijnen, concertmeester van het Gelders Orkest. In oktober 2015 kwam hun eerste cd Dance! met romantisch repertoire uit op het label Challenge. Deze werd heel enthousiast ontvangen en kreeg vijf sterren van de Telegraaf en een 10 in de Luister. In juni 2019 nemen ze hun tweede cd op met de internationale operaster Eva Marie Westbroek.
Marieke maakte de volgende cd opnamen: In 2012 kwam haar debuut-cd uit met werk van Bach, Frescobaldi en Rihm. Ze presenteerde deze cd bij Vrije Geluiden, de Concertzender en Radio 4. In oktober 2015 nam ze met haar duo Huijnen & Hopman hun eerste cd Dance! op met romantisch repertoire. Deze cd kwam uit op het label Challenge en werd heel enthousiast ontvangen. Hij kreeg vijf sterren van de Telegraaf en een 10 in de Luister.
MUSICUS
‘Ik ben musicus omdat ik via de prachtige muzikale taal dichtbij de mensen kan komen en ze iets kan geven. Daar word ik blij van! Tevens sta ik voor het belang van kunst in de maatschappij. Door de verschillende rollen die ik heb als musicus kan ik hier richting aan geven.’
Ik heb twee instrumenten gestudeerd, piano en accordeon, ik vond het belangrijk om die twee verschillende talen te leren. Het repertoire voor piano is oneindig en ik wilde dat hele spectrum leren kennen. Dat heeft mijn parcours met het accordeon rijker gemaakt.
Mijn instrument, accordeon, is een instrument met een missie. Ik heb er niet echt last van, maar ik word nog vaak geconfronteerd met het vooroordeel dat eraan kleeft: accordeon, o ja, gezellig, het kleine café aan de haven, of liedjes van Johnny Jordaen. Het heeft me wel altijd gemotiveerd te laten horen wat er nog meer mogelijk was. Als accordeonist ben je een ambassadeur van het instrument.
Ook mijn liefde voor de nieuwe muziek kwam vrij snel. Tijdens mijn pianostudie merkte ik dat iedereen steeds hetzelfde speelde: Beethoven, Chopin… Hedendaagse muziek was eerder marginaal. Het accordeon is een jong instrument, dus recente muziek staat al gauw op de lessenaar. Ik vind het heel belangrijk om muziek te spelen die bij onze tijd hoort, om die eigen kleur te laten horen. Veel componisten schreven nieuw werk voor mijn instrument en ik ben daar als het ware mee opgegroeid. Het was vanzelfsprekend en het werd dus ook een speerpunt in mijn latere praktijk. Het geeft het instrument ook zijn bestaansrecht, het is een geluid van deze tijd.
Ik speel op een Pigini Novà.